Op een vrijdag in december spreek ik Danny Nelissen. Danny, inmiddels commercieel manager van het Shimano Experience Centre, is bekend als oud-wereldkampioen en journalist, maar velen van ons hebben hem ook gezien in de podcast bij onze online jaarvergadering een jaar geleden. Danny praat honderduit over het SEC, over opgroeien met een wielerambitie en over fietsen als mediteren.

Wat is het Shimano Experience Centre precies? Wat kun je er doen?

himano experience center (SEC) is opgericht om sport en ontspanning te bieden voor allerlei doelgroepen. Het is een centrum van waaruit je een stukje kunt fietsen, of vissen aan het meertje. We zijn open voor alle soorten fietsers. Je kunt bij ons bijvoorbeeld fietsen uitproberen. Veel mensen zoeken online een fiets uit en willen die kopen. Bij ons kunnen ze een testrit maken op een fiets naar keuze – net als bij een auto – om te voelen hoe die fietst. We hebben inmiddels allerlei merken: Canyon, Ridley  en Orbea en daar komen er nog meer bij.

Je kunt ook een fiets huren, als jouw fiets niet up-to-date is of als je die niet mee wilde nemen. Dan kun je toch met je vrienden een rondje fietsen. We hebben een grote range aan fietsen, van racefietsen, mountainbikes, citybikes, e-bikes tot e-mountainbikes. Je kunt ook vanaf hier een rondje fietsen en bij ons in het Amstel Gold Race Experience Café afsluiten met een drankje. Ook heel leuk. En je kunt bij ons ook makkelijk je auto kwijt.

Wat biedt Shimano Experience Centre voor bedrijven?

We hebben veel teams die hier komen vergaderen en dan halverwege even anderhalf uur gaan fietsen, even de kop in de wind, om even iets anders te doen. Daarna een lunch, of een stukje vlaai, even douchen, afsluiten en dan naar huis. Een stukje fietsen kan zorgen voor lucht en ruimte, voor een opfrisser die een vergadering enorm kan stimuleren en productiever maken. In het dagelijkse werkleven lopen mensen van vergadering naar vergadering. Veel mensen klagen daar ook over. En als je dan beleid voor de lange termijn moet uitstippelen of je hebt een complexe situatie op te lossen, dan heb je lucht en beweging nodig om daar beter over na te denken. Dat kan dus bij ons.

Wat valt er te doen voor kinderen?

Vanaf april kun je bij ons mountainbikes voor kinderen huren, ook geschikt voor wat kleinere vrouwen. Kinderen kunnen dan mee als hun vader en moeder een rondje door het bos gaan crossen, met zijn allen. Ook kun je bij ons vissen met kinderen. Dat wordt dan een halve biologieles, want veel kinderen weten eigenlijk niet waar vissen vandaan komen. En zowel met vissen als met fietsen kun je helemaal tot rust komen in de natuur.

En jullie hebben sinds kort ook de Amstel Gold Experience onder je hoede.

Dat is inderdaad ons café. Bij binnenkomst kun je daar, of buiten op het terras, zitten met een goeie kop koffie met lokale vlaai. Het is een echte experience: er hangen foto’s van oud-winnaars aan de wand. We hebben er een huiskameratmosfeer gecreëerd met een gevoel van nostalgie, die het romantische gevoel van het wielrennen vertolkt. We zijn ook facilitair verbonden met de Amstel Gold Race: de start en finish is bij ons en je kunt er je nummer ophalen. 

Wat kunnen we de komende tijd verwachten van het SEC?

We willen uitbreiden naar de zakelijke markt. We willen corporate events nog meer faciliteren en het corporates nog makkelijker te maken. Bedrijven kunnen rechtstreeks boeken bij het Shimano Experience Center, zonder tussenkomst van agencies of andere bedrijven. En wedstrijden binnenhalen, daar zijn we mee bezig. Hopelijk gaat het allemaal door en kunnen we daar binnenkort meer over kwijt.

Wat is er aan de hand met de leveringen? Hoe zijn de achterstanden ontstaan?

Wij hebben te maken gehad met een enorme stijging van de vraag, die ging van de ene op de andere dag een paar keer over de kop. We gaan daar op verschillende manieren mee om. We hebben geïnvesteerd in een nieuwe fabriek in Singapore. Die is alleen morgen niet ineens af, dat duurt even. Verder verdelen we alle orders over het netwerk, zodat niemand buiten de boot valt en de druk verdeeld wordt. Aan de vraag zoals die normaal is, kunnen we gewoon voldoen, maar de vraag zoals die er nu ligt, dat was niet te voorzien. Bij de vraag hoort natuurlijk ook een hele after market. Daar houden we ook rekening mee nu we investeren in die fabriek.

Dan over op jou persoonlijk, Danny. Hoe is het om de wereldtitel te hebben?

Ik fietste omdat ik er plezier in had. Ik heb dat altijd gehad. Zonder houd je het niet lang vol. Als jongetje heb ik met mijn vader zelfs ruzie gemaakt omdat ik wilde fietsen. Ik kwam uit een arbeidersgezin en mijn vader wilde dat ik met mijn goeie kop ging studeren. Maar ik stond erop dat ik wilde fietsen. Ik was pas tien, maar ik wilde zelf bepalen wat ik ging doen met mijn leven. Mijn vader ging uiteindelijk toch akkoord: Ik moest een vak leren en niet zeuren, maar hard werken en alles zelf doen. En zo ben ik electricien geworden, opgeleid op een ambachtsschool, en daarnaast fietste ik elke dag. Elke ochtend stond ik op om te trainen met als doel wereldkampioen worden en 15 jaar later, in Colombia, voor een heel jaar lang was ik de beste van de wereld. Fantastisch was dat.

Wat gaaf dat dat is gelukt.

Er zijn heel veel jongens die dat niet is gelukt. Naast de Erik Dekkers en Leontien van Moorsels zijn er veel die niet of niks gewonnen hebben. Ook zij hebben er alles voor gedaan. De angst van mijn vader was dat ik er net naast zou grijpen en daarom zei hij dat ik een vak moest leren. Toen ik eenmaal mijn diploma had, ben ik met 16 jaar van school gegaan en vanaf toen was het elke dag om vijf uur opstaan, altijd meewerken op het bedrijf - mijn vader had een klein bouwbedrijf - straten maken, het vuile werk, de boel aanvegen. Daar leer je hard werken. Heel veel mensen moeten heel hard werken voor hun geld. Fietsen is dan een enorm bevoorrechte positie, waarbij je met je hobby geld kunt verdienen. Voordat ik in het bedrijfsleven kwam heb ik eigenlijk nooit gewerkt; ik heb eigenlijk altijd mijn hobby uitgeoefend en daarmee veel geld verdiend. Dan besef ik maar weer dat ik een fantastische jeugd gehad. En ik ben op de meest uitzonderlijke plekken geweest waar je als gewone sterveling niet zou komen. Nouja, de CEO van ABN AMRO komt natuurlijk ook op veel bijzondere plekken, maar als hij om zich heen kijkt zit hij niet zomaar in het tourpeleton.

Nu je het over hem hebt: Robert Swaak, de CEO van ABN AMRO, doet ook aan wielrennen.

Kijk wat mooi, dat de passie voor fietsen ook doorwerkt in het bedrijfsleven. Het is enorm goed om met fietsen je hoofd leeg te maken, gezond te blijven, fit te worden en ook om te genieten van de natuur. Hoe fijn is het na een hele dag cijfers en vergadering om dan even op de fiets te springen en dan tot op het bot nat te regenen. Op de fiets ben je puur en alleen wielrenner, ongeacht wie je overdag ook moge zijn. Wielrennen is een gevecht tegen jezelf, je praat tegen jezelf, met een stemmetje in je hoofd. En als de monotone beweging en monotone ademhaling gaan synchroniseren, kun je in een bepaalde mental state, soort van trance komen: dat is ontspannend. Dan verwerk je alle stress en problemen en krijg je creatieve ideeën. Bij mij ging dat ook zo: Eerst verloor ik de ballast, raakte mijn hoofd leeg en dan kreeg ik nieuwe energie en nieuwe ideeën. Het heeft een mediatieve werking. Dat is het succes van fietsen denk ik.

Hoe vaak fiets je tegenwoordig?

In ‘98 gestopt nadat ik een ernstige hartritmestoornis bleek te hebben, op mijn 28e. Artsen raadden me aan om te stoppen. Ik had een verzekering bij Lloyds of London en daar heb ik zes jaar salaris van gehad. Ik heb mijn schulden in een keer afbetaald en ik ben gaan studeren, eerst journalistiek, en toen marketing.

Wat ik had, kun je vergelijken met wat Abdelhak Nouri en Christian Eriksen hadden, een hartstilstand. Toen ik bijkwam in het ziekenhuis, stond mijn vader naast mijn bed. Ik zei meteen: ‘Pa, die fiets heb ik niet meer nodig, ik ga iets anders doen.’ Daarna heb ik de fiets nooit meer aangeraakt, maar dat haalt de wielrenner niet uit je. De passie blijft: datgene waar je hart van gaat branden, waar je voor opstaat. Pas toen mijn laatste ploegmaat, Maarten den Bakker, stopte met fietsen kon ik het loslaten. Want tot dat moment had mijn carrière ook kunnen lopen.

Hoe heeft dat jou beïnvloed?

Mijn schoonvader van toen was een topviolist. Hij kreeg last van reuma en kon geen viool meer spelen. Toen is hij dirigent geworden. Vervolgens kreeg hij last van zijn schouders en is hij directeur van een muziekschool geworden. Hij zei tegen me: ‘Als je niet meer kan wat je wil, moet je willen wat je kan.’ Dat heb ik altijd onthouden. Die tegenslag heeft me sterker gemaakt en daar heb ik van geleerd.

Je moet het een plek geven, en meenemen. Ik moest gewoon veranderen. Daarom hoor ik ook graag feedback, en doe daar echt iets mee. Dat is sowieso een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd in de sport: je moet feedback kunnen geven, en kunnen ontvangen. Als 11-jarige wist ik al dat ik geen sprinter was of kon worden, en dat ik nooit in de groene trui zou fietsen. Dat vond ik niet leuk, maar daar hoefde ik me dus ook niet meer op te focussen. Ik moest me dus al heel snel specialiseren. Ik wil daarom ook alleen werken met mensen door wie ik verder kom, die feedback durven te geven, geen ja-knikkers.

Wat zou je nog als laatste willen zeggen tegen onze leden?

Ik vind eigenlijk dat het primaire doel van de fietsclub moet zijn: niet alleen fietsen en gezelligheid, maar leren omgaan met feedback. Op de fiets is iedereen gelijk. Het maakt niet uit wat er op je business card staat. Je fietst samen in een groep, je wordt allemaal moe en je heb allemaal pijn in je benen. Dan zie je duidelijk dat iedereen mens is. Als je daarna een business gesprek moet voeren, gaat de relatie veel makkelijker. Omdat je kennis hebt gemaakt van de mens achter de zaken - ook bij managers – omdat je samen beweegt. Dat heeft sport als neveneffect: sport verbroedert en het creëert een teamgeest, veel meer en breder dan wanneer je elkaar alleen op kantoor ziet. Ik denk dat het goed is om daarin te investeren de komende jaren. Als mensen samen gefietst hebben, dan hebben ze een bepaalde verbinding, en die blijft, ook als je elders gaat werken. Dat is een holistische benadering van mens en business. Ik vind het heel mooi dat een bedrijf als ABN AMRO een fietsclub heeft op dit niveau. ABN AMRO kan dit aan de wereld laten zien hoe de fietsclub de bank een beter bedrijf maakt.

Bio

Danny Nelissen (1970), oud-wielrenner, reed op zijn tiende zijn eerste wielerwedstrijd. Hij werd in 1995 wereldkampioen in Colombia, en heeft meerdere keren de Tour de France gereden, waaronder enkele etappes in de bolletjestrui. In 1998 kreeg Nelissen last van zijn hart en moest daardoor zijn sportcarrière vroegtijdig beëindigen. Na de studies journalistiek en marketing heeft Danny zijn carrière vervolgd als sportjournalist. Inmiddels is hij enkele jaren commercieel manager van het Shimano Experience Center in Valkenburg.